ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน


 

  • ความหมายของคำว่า ' วิร, วิระ '

    วิร, วิระ  หมายถึง [วิระ] ว. วีระ, กล้าหาญ. น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; ผู้พากเพียร;ผู้เรืองนามในทางกล้าหาญ. (ป., ส. วีร).

advertisement

 

คำที่ใกล้เคียงกัน

  • วิรงรอง

    น. พลับพลึง, วิรังรอง ก็ว่า. (ช.).

  • วิรตะ, วิรัต

    ว. ปราศจากความยินดี, ไม่ยินดี. (ป. วิรตฺต; ส. วิรกฺต).

  • วิรตะ, วิรัต

    ว. ปราศจากความยินดี, ไม่ยินดี. (ป. วิรตฺต; ส. วิรกฺต).

  • วิรมณะ

    [วิระมะ] น. การงดเว้น, การตัดความยินดี. (ป.).

  • วิรวะ, วิราวะ

    [วิระ] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว,เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).

  • วิรวะ, วิราวะ

    [วิระ] น. การร้อง, การเปล่งเสียง, การตะโกน; เสียงเกรียวกราว,เสียงเรียกร้อง. (ป., ส.).

  • วิรังรอง

    น. พลับพลึง, วิรงรอง ก็ว่า. (ช.).

 


พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒